Żal punktów

- Po remisie z Unią Racibórz w poprzedniej kolejce czuliśmy niedosyt. Po podziale punktów z Polonią już sam nie wiem jak określić stan psychiczny. Powinniśmy byli wygrać ten mecz mimo widocznych oznak zmęczenia częstotliwością gier. Marklowiczanie poruszali się po boisku trochę żwawiej od nas, co wynika z prostego faktu – walczą o uniknięcie spadku. Dla Polonii każde spotkanie jest meczem „o życie”. Z kolei w postawie moich chłopaków widać już myślenie o urlopach, tudzież o przyszłości, o następnym sezonie. Tylko tym mogę wytłumaczyć brak koncentracji, który był podstawą tylko remisowego wyniku. Inaczej nie da się wytłumaczyć świetnej, a niewykorzystanej okazji Maćka Jędrzejki. Identycznie z niewykorzystanym rzutem karnym przez Patryka Rumińskiego oraz brakiem umiejętności skorzystania na liczebnej przewadze. Wspomnieć trzeba jeszcze o trafieniu w słupek Bartka Woźniaka, co akurat trzeba traktować w kategoriach pecha. Jestem przekonany, że gdybyśmy zdobyli gola numer dwa, to kolejne byłyby kwestią czasu. Rywale zagrażali nam wyłącznie przy stałych fragmentach gry, a już końcówka minęła pod znakiem naszej przytłaczającej przewagi. Żal, bo powinniśmy wrócić do domu z pełną pulą punktów.